BY Kyriakos IN Poems On 22-01-2014

Στον Πατέρα μου (To my Father)

Την εορτή του πατέρα,
60 χρόνια αργότερα, όπως τον
θυμάμαι για τελευταία φορά.

Στη Βάλτα εις τη Μορένα
ένα Σάββατο βράδυ
εχόρευα το τσάμικο
σαν άξιο παλικάρι.

Ήμουν εφτά χρονών παιδί
με κατσαρά μαλλάκια
μαύρα σκαρπίνια φόραγα
μαύρα παντελονάκια.

Έσερνα πρώτος το χορό
κρατώντας το μαντήλι
που βοήθαγε ο πατέρας μου
με’ έβλεπε σαν καντήλι.

Η τελευταία ανάμνηση
που’ χω με τον πατέρα
είναι αυτή που χόρευα
εκείνη την ημέρα.

Γιατί ο χάρος πρόβαλε
με ατσάλινο δρεπάνι
για τρυπήσει την κοιλιά
να κόψει το κεφάλι.

Του άτυχου πατέρα μας
που έφυγε προώρος
μας άφησε πεντάρφανα
εις της Αγιάς το όρος.

Που μας θωρεί από ψηλά
απ’ της Αγιάς τα ύψη
και βρίσκουμε παρηγοριά
στον πόνο και στην θλίψη.

Κυριάκος Ανδρινόπουλος
Μάιος 2010, Peabody, MA

10 years ago / Comments Off